Spaniel Tybetański - rasa psów należąca do grupy psów do towarzystwa, zaklasyfikowana do sekcji psów tybetańskich. Miłośnicy rasy mówią o niej pieszczotliwie Tibby.
Historia
Tibby pochodzi z Tybetu. Przez całe wieki te niewielkie pieski trzymane były przez najznakomitsze rody tybetańskie jako pocieszne zwierzęta domowe. Najwspanialsze osobniki z miotów często składane były w darze klasztorom lamaickim, gdzie wykorzystywane były jako czujne psy stróżujące. Gdy pod koniec XIX wieku Brytyjczycy dotarli do Tybetu, zainteresowali się pieskami żyjącymi w klasztorach i nazwali je „psami modlitewnymi”. Pierwsze Tibby trafiły do Wielkiej Brytanii za sprawą pani McLaren Morrisom, która już wkrótce zadebiutowała z nimi na europejskich wystawach. Do Anglii przybywało coraz więcej piesków z Tybetu, w okresie międzywojennym powstało kilka hodowli i wszystko wskazywało na to, że rasa zyska duża popularność w Europie, a nawet za Oceanem. Niestety, nagła epidemia nosówki, a potem ciężkie lata II wojny światowej niemal doszczętnie wyniszczyły rasę. Po wojnie na szczęście Tibby zostały uratowane dzięki jednemu niedobitkowi oraz czterem nowym psom sprowadzonym z Azji. Od tamtej pory wszystkie spaniele tybetańskie pochodziły w prostej linii od tych pięciu Tibby. Obecnie rasa jest dość popularna w Wielkiej Brytanii i dosłownie rozchwytywana w Skandynawii (szczególnie w Szwecji i Finlandii). W Polsce spanieli tybetańskich nadal jest niewiele, ale zainteresowanie rasą wyraźnie rośnie.
Budowa
Spaniel tybetański to niewielki (25-26 cm w kłębie) i lekki (6-7 kg) piesek wyglądem lekko zbliżony do małych ras azjatyckich (japan chin, pekińczyk). Jego sylwetka jest harmonijna i proporcjonalna, długość ciała nieznacznie większa niż wysokość w kłębie. Jego głowa jest mała w stosunku do tułowia. Czaszka nieco wypukła, o łagodnym, lecz wyraźnym stopie. Kufa średniej długości, wyraźna i szeroka, trufla czarna. Preferowany przodozgryz, dopuszczalny zgryz cęgowy. Oczy sprawiające wrażenie trójkątnych, patrzące na wprost, ciemnobrązowe o czarnych powiekach. Uszy zwisające, średniej długości, osadzone wysoko, pokryte dłuższym włosem. Szyja silna, niezbyt długa, tułów nieznacznie wydłużony. Grzbiet prosty, głęboka klatka piersiowa. Kończyny przednie dość krótkie, lekko wygięte, mocne, o skośnych łopatkach. Tylne proste, mocne, umiarkowanie kątowane. Łapy niewielkie, zajęcze. Ogon osadzony wysoko, w spoczynku może być opuszczony, a w ruchu podkręcony nad grzbietem.
Szata i maść
Sierść delikatna, jedwabista, o gęstym, miękkim podszerstku. Włosy krótkie na kufie i przedzie kończyn, nieco dłuższe na tułowiu, najdłuższe na uszach, ogonie, tylnej części kończyn i pośladkach. Suki są słabiej owłosione niż psy. Wszystkie kolory i ich zestawienia są dopuszczalne.
Charakter
W przeciwieństwie do niektórych piesków typu Toy, Tibby nie jest histerykiem. Wręcz przeciwnie - jest to pies dumny, bardzo pewny siebie. Bardzo przywiązuje się do człowieka, ale ta więź dotyczy raczej jednego pana, a nie wszystkich członków rodziny. Tibby jest psem wiernym i lojalnym, ale bardzo wrażliwym na swoim punkcie. Niesłusznie skarcony lub nawet lekko uderzony potrafi śmiertelnie się obrazić i zemścić (np. niszcząc ulubiony fotel pana). Jedynie dobrze traktowany będzie dobrym, posłusznym i niekłopotliwym towarzyszem.